ANNEMIE LATHOUWERS - BLANCOOO
ARCHITECTuur, grafisch ontwerp & logies - BORGERHOUT
Annemie zoekt soms, maar meestal vindt ze gewoon. Ze houdt haar ogen en oren goed open en plukt inspiraties, invloeden en ideeën bij elkaar, om ze dan te integreren in haar werk, haar huis, haar leven. Het is een route zonder wegwijzers, een creatief proces dat haar veel voldoening geeft. "Misschien moet ik mezelf eerder een vormgeefster noemen."
Toen Annemie en David enkele jaren geleden op zoek waren naar een woning, zochten ze vooral rond Antwerpen Dam - er waren dan al geruchten over Park Spoor Noord, de nieuwe groene long die de wijk opnieuw zuurstof zou geven. Maar toen vonden ze ineens dit pand, een voormalige bakkerij, met gevels in twee straten. Een enorm doolhof met een winkel en kamertjes en een atelier en overdekte binnenplaatsen, maar dat het gebouw uit verschillende eenheden bestond beviel hen wel. Groot genoeg voor meer dan één wooneenheid, flexibel in te vullen. En het was betaalbaar, in hartje Borgerhout.
"We hebben heel veel weggehaald en opengemaakt. Aan de volumes zelf mochten we eigenlijk niet veel wijzigen, dus de structuur is gebleven zoals ze was. We hebben het in stukken verbouwd: eerst het appartement, zodat we daar konden wonen, en daarna het huisje. Als laatste hebben we het bureaugedeelte bijgekocht. Het is een beetje een 'rare' woning, met een bijzondere opbouw, maar ze heeft een ziel en een geschiedenis."
Zowel Annemie als David zijn architect, Annemie volgde later nog een opleiding grafische vormgeving. Ze weten van aanpakken, steken allebei graag de handen uit de mouwen. "We wilden het karakter van de woning zo veel mogelijk bewaren, we wilden niet alles gaan bekleden met gyproc. We hebben gerecupereerd wat we konden en hebben zelfs materiaal en voorwerpen een nieuwe bestemming gegeven. We zien in alles mogelijkheden (lacht), maar soms is het ook een financiële kwestie: we moeten creatief zijn met de middelen die we hebben."
De houten roostering van het plafond bleef zichtbaar, de houten planken die ze vonden in de bakkerij kregen een tweede leven als meubels en rekken, de trap maakten ze van houten kepers, het keukenmeubel is nog een overblijfsel uit de vroegere bakkerij. "Wat er is en wat nog bruikbaar is, proberen we in ere te houden." Meer nog, ze voegen er iets van henzelf aan toe. De lampen in de leefruimte zijn gemaakt van oude bakkerszeven die ze op zolder vonden, voor andere gebruikten ze oude stoelpoten. Ze zijn mooi, uniek en ze passen in het huis. "Het gladde en het perfect afgewerkte hoeft niet voor mij. Perfect bestaat niet, ik hou net van imperfecte kantjes en het feit dat iets nooit af is, dat het altijd nog een work in progress is."
Het is meer dan gedwongen zuinigheid, het is een visie en een overtuiging. Ook in haar architectuurprojecten werkt Annemie liever aan een budgetvriendelijk project met basismaterialen, dan aan een villa-met-alles-erop-en-eraan, omdat het haar dwingt tot creativiteit. Zelfs haar toekomstplannen zijn niet meer zo afgebakend, een job is geen statisch gegeven. Ook hier staat ze open voor alles wat op haar pad komt, en gaat daarmee aan de slag. Door mensen te ontmoeten, dingen rustig te laten groeien en mogelijkheden te onderzoeken, ontstaan de beste ideeën. En zo evolueerde haar job in de loop van de tijd, van architecte met haar eigen bureau naar het hele concept blancooo, de overkoepelende naam voor haar architectuur, grafisch werk en logies.
En het huis evolueerde mee. "De mogelijkheden van dit huis zijn eindeloos: de kinderkamer van Stan en Lou was vroeger een bureau, tot dat verhuisde naar de nieuwe plek aan de straat. En dat bureau is nu een multifunctionele ruimte, waarin we kunnen experimenteren met nieuwe ideeën." Want die nieuwe ideeën zijn er altijd, en het huis is het ideale canvas om die te testen. Een tijdje geleden was er 'vrienden koken voor vrienden': opeens was het bureau een gezellige, informele eetplek, en terwijl Karen en Tom Seykens onder de naam sas 10 hun culinaire ambities konden uitleven ontdekte Annemie nieuwe mogelijkheden voor de ruimte. Ook de aankleding werd creatief aangepakt: Annemie maakte zelf de kaarsenhouders en lampen uit gips - een procédé dat ze eerder al had uitgeprobeerd - en de werken van beeldend kunstenaar Wim Jacobs kregen een plek aan de wit geschilderde bakstenen muren.
'Vrienden koken voor vrienden'
Terwijl Karen (op de foto) en Tom Seykens onder de naam sas 10 hun culinaire ambities uitleven onderzoekt Annemie nieuwe mogelijkheden voor de ruimte.
"Het is iets waar zowel opdrachtgevers als architecten vaak nog te weinig oog voor hebben, voor die veranderende levensbehoeften. De generatie van onze ouders woont in huizen die veel te groot zijn, en moeilijk aanpasbaar. Het is een boeiende uitdaging om daar als architect op in te spelen." Het is een oefening die ze ook voor zichzelf gemaakt hebben. Want ondanks alle transformaties wordt hun Borgerhoutse stek toch te klein om er al hun activiteiten in te organiseren. Een nieuw project diende zich aan, in Herentals, terug naar de heimat. "Onze nieuwe woning daar is opgebouwd uit paviljoenen rond een wintertuin, die allerlei mogelijkheden biedt om dingen te organiseren. De paviljoenen laten flexibiliteit toe: de ruimtes die we nu nodig hebben voor kinderkamers en bureau, kunnen later los van elkaar gaan functioneren, als kangoeroewoning of als b&b. En er is veel zonlicht, iets dat ik hier in Borgerhout toch begin te missen. We zitten hier ingesloten en dus rustig, maar helaas is onze enige gevel noordgericht."
Dat betekent niet dat het Borgerhoutse verhaal is uitverteld. "In het logies komt alles samen waar ik mee bezig ben en wat ik graag doe: mensen ontmoeten, architectuur en interieur, zelf aan de slag kunnen gaan, het grafische aspect van de huisstijl. Ik kan er leuke initiatieven een plek geven, mensen een forum aanbieden. Zo staan er in de kamers stoelen van Kif Kef, die je ook kan kopen. Het is een verhaal dat mij erg aanspreekt en dat ik dan ook graag met iedereen deel. Ook het prachtige textielontwerp van La Femme Garniture krijgt een plek in de kamers en de vitrine, waar vanaf juni de werken van verschillende ontwerpers zullen geëxposeerd worden. En dat aanbod kan nog uitgebreid worden: naast textiel en kleine meubels kan ook servies, aankleding en kleine objecten hier deel van uitmaken, liefst van lokale ontwerpers. Dan krijgt het logies weer een extra dimensie, en kan de ruimte aan de straat opnieuw transformeren tot onthaal, galerij en winkel. Zelfs de huidige woning zou er dan deel van kunnen uitmaken, als ontmoetingsruimte, ontbijtplek of restaurant. Het is een blijvende uitdaging om die formule creatief in te vullen, ik hou van de dynamiek die de overlap van al die aspecten meebrengt."
BlancoooNACHTEN
In het logies van Annemie logeer je in een volledig ingericht duplexappartement met dakterras.
De ruimtes zijn licht en fris, en werden aangekleed met eigen vondsten en creaties. De spijlenstoel is van Kif Kef en is te koop, net als het textiel van La Femme Garniture.
De ideeën beginnen te bruisen als ze op reis zijn. Mensen ontmoeten, ogen open houden, even al het werk aan de kant leggen en niet bewust nadenken maar gewoon laten gebeuren. Een galerij met atelier in Colonia in Uruguay, de land art in het Lake District in Engeland, de Biënnale van Venetië. Maar ook dichterbij: C-Mine in Genk, de b&b van Sofie Lachaert in Tielrode, de speelbossen met land art van Will Beckers in Lommel. Het zijn plekken die haar inspireren, die haar uitdagen om ook in haar eigen projecten op zoek te gaan naar iets extra. "In Herentals wil ik al die dingen graag aan elkaar linken. De wintertuin biedt allerlei mogelijkheden, in het bos achter de woning zie ik al een kunstproject op maat van kinderen verschijnen, de schuur kan dienen voor verjaardagsfeestjes of kan een restaurant worden. Zomerbar meets Verbeke Foundation - zoiets (lacht). Het zijn allemaal langetermijnplannen, maar ook heel flexibel en met veel ruimte voor creativiteit. Dat maakt het boeiend én haalbaar, want ik organiseer mijn professioneel leven rond mijn privéleven, niet omgekeerd."
Ideeën genoeg. Geweldige ideeën, waar we samen met Annemie naar uitkijken. Wordt vervolgd!
Annemie en David recupereerden veel van de materialen die ze in het gebouw vonden. Van het hout maakten ze een tafel en ze bekleedden er een wand mee in de b&b.
De vloer is een uitgewassen beton die binnen en buiten doorloopt. Het is een structurele plaat en vloerafwerking in een, langs onder geïsoleerd.
Van zodra de kinderen begonnen rond te kruipen, werd in de leefruimte een tegel met hetzelfde aspect gelegd, uit praktische overwegingen.